Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Φαινόταν διαφορετική, νεώτερη, όταν σηκώθηκε και πλησίασε στα βιβλία του ραφιού, ίσως γιατί κινιόταν με μιαν αποφασιστικότητα γεμάτη σφρίγος, που έκανε τις άκρες του ανοιχτού της στρατιωτικού πουκάμισου να ανεμίζουν, ή γιατί τα μάτια της ήταν πιο μπλε από ποτέ και έμοιαζαν να χαμογελούν όταν επέστρεψε στο τραπέζι με δύο τεύχη του Τέν τεν στα χέρια: Το μυστικό του "Μονόκερου" και Ο θησαυρός του Κόκκινου Ράκαμ.

"Μου είπες πως δεν είσαι τεν-τενόφιλος, σωστά;"

Ο Κόυ κούνησε το κεφάλι στην περίεργη ερώτηση και επανέλαβε ότι δεν τον πήγαινε με τίποτα. Εκείνου του άρεσαν Το νησί του θησαυρού, ο Τζέρρυ στο νησί και άλλα βιβλία σχετικά με τη θάλασσα, του Στήβενσον, του Βέρν, του Ντιφόου, του Φρεντερίκ Μάρρυατ και του Λόντον, πριν περάσει πλησίστιος στο Μόμπυ Ντικ. Ο Κόνραντ ήρθε αργότερα, με φυσιολογικό τρόπο, με το Γραμμή σκιάς και με το χρόνο . 

"Είναι αλήθεια ότι διαβάζει μόνο βιβλία σχετικά με τη θάλασσα;"

"Ναι"

"Σοβαρά;"

"Σοβαρά. Αυτά που σου ανέφερα τα έχω διαβάσει όλα. Ή σχεδόν όλα".

"Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο. Δεν υπάρχουν βιβλία που να τα ξεχωρίζω από τα άλλα. Όλα τα βιβλία που μιλούν για τη θάλασσα, από την Οδύσσεια ως το τελευταίο μυθιστόρημα του Πάτρικ Ο' Μπράιαν, είναι αλληλοσυνδεόμενα, όπως μια βιβλιοθήκη".

"Η βιβλιοθήκη του Μπόρχες..."

Η Τάνχερ χαμογελούσε και ο Κόυ σήκωσε με απλότητα τους ώμους.

"Δεν το ξέρω. Δε διάβασα ποτέ κάτι αυτουνού του Μπόρχες. Αυτό όμως που λέω είναι αλήθεια: η θάλασσα μοιάζει με βιβλιοθήκη".

"Τα βιβλία που μιλούν για τη στεριά είναι κι αυτά ενδιαφέροντα".

"Αφού το λες..."

Τότε, εκείνη, καθώς κρατούσε τα δύο τεύχη στο στήθος της ξέσπασε σε γέλια.  Φαινόταν πολύ διαφορετική γυναίκα όπως γελούσε έτσι, ειλικρινά, ευχάριστα. Σε λίγο είπε χίλιες χιλιάδες των χιλιάδων κεραυνοί. Του είπε βαθαίνοντας τη φωνή, όπως θα το έλεγε ένας μονόφθαλμος και κουτσός πειρατής με έναν παπαγάλο στον ώμο. Και καθώς ο ήλιος που έμπαινε από το παράθυρο έκανε ακόμα πιο χρυσαφιές τις ασύμμετρες άκρες των μαλλιών της, κάθισε πάλι δίπλα στον Κόυ, άνοιξε τα τεύχη του Τεν τεν και τα ξεφύλλισε. Κι εδώ υπάρχει θάλασσα, είπε. Κοίτα. Κι εδώ μπορεί να υπάρχει περιπέτεια. Μπορεί να μεθύσει κανείς χίλιες φορές μαζί με τον Κάπτεν Χάντοκ. Το ουίσκι Losh Lomond, αν δεν το ξέρεις, δεν έχει μυστικά για μένα. Έπεσα με αλεξίπτωτο στον μυστηριώδη αερόλιθο με την πράσινη σημαία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών στα χέρια, διέσχισε άπειρες φορές τα σύνορα ανάμεσα στη Σιλδαβία και στη Βορδούρια, μπαρκάρισα στο "Καραμπουρτζάν", στο "Ραμόνα", στο "Σπέντολ Σταρ", στο "Αυγή" και στο "Σείριος" -σίγουρα σε πιο πολλά πλοία απ' ότι εσύ-,. έψαξα το θησαυρό του Κόκκινου Ράκαμ, πάντα δυτικά, και περπάτησα στη σελήνη, καθώς  οι Ντυπόν και Ντιπόν, με τα μαλλιά βαμμένα, έμοιαζαν με παλιάτσους. Και όταν είμαι μόνη, Κόυ, όταν είμαι πολύ μόνη πολύ μόνη πολύ μόνη, τότε ανάβω ένα τσιγάρο απ' αυτά του φίλου σου του Ήρωα, κάνω έρωτα με τον Σαμ Σπέιντ και ονειρεύομαι μαλτέζικα γεράκια, καθώς καλώ γύρω μου, μέσα στον καπνό, τους παλιούς φίλους, Αμπντουλάχ, Τσαγκ, Τσέστερ, Ζορίνο, Ολιβέιρα, Ντε Φιγκουέιρα,
, ενώ από το στερεοφωνικό ακο9ύγεται η άρια του Φάουστ σε μια παλιά εγγραφή της Μπιάνκα Κασταφιόρε...

Καθώς μιλούσε, είχε βάλει τα δυο τεύχη πάνω στο τραπέζι. Ήταν παλιές εκδόσεις, με μπλε ράχη το ένα και πράσινη το άλλο. Το εξώφυλλο του πρώτου έδειχνε τον Τεν τεν, τον Μιλού και τον Κάπτεν Χαντοκ με ένα καπέλο με φτερά, ενώ ένα γαλιόνι έπλεε με τα πανιά ανοιχτά. Στο δεύτερο ο Τεν τεν και ο Μιλού ταξίδευαν στο βυθό μ' ένα σκάφος που είχε τη μορφή καρχαρία. 

"Είναι το υποβρύχιο του καθηγητή Τουρνεσόλ" είπε η Τάνχερ. "Όταν ήμουν μικρή, μάζευα χρήματα για να αγοράσω τέτοια τεύχη, από γενέθλια, γιορτές και χριστουγεννιάτικα δώρα, όπως έκανε και ο ίδιος ο Σκρουτζ... Ξέρεις ποιος ήταν ο Σκρουτζ;"

"Κάποιος ναυτικός"

"Όχι. Ένας τσιγκούνης. Το αφεντικό του καλού Μπομπ Κράτσετ".

"Δεν έχω ιδέα".

"Δεν πειράζει" συνέχισε εκείνη. "Εγώ μάζευα σιγά σιγά τα χρήματα για να πάω στο βιβλιοπωλείο και να βγω με ένα τέτοιο τεύχος στα χέρια, με κομμένη την ανάσα, απολαμβάνοντας την αφή των χοντρών χάρτινων εξώφυλλων... Και μετά, μόνη, άνοιγα τις σελίδες και ανέπνεα τη μυρωδιά του χαρτιού, το φρεσκοτυπωμένο μελάνι, πριν ριχτώ στο διάβασμα. Έτσι, ένα ένα, μάζεψα 23... Από τότε πέρασε πολύ καιρός. Ακόμα και τώρα όμως, ανοίγοντας τα Τεν τεν, μπορώ να αισθανθώ εκείνο το άρωμα που από τότε συνέδεσα με την περιπέτεια και τη ζωή. Μαζί με τις ταινίες του Τζον Φορντ και του Τζον Χιούστον, τις περιπέτειες του Γιούλιβερ και ορισμένα βιβλία, αυτά τα τεύχη διαμόρφωσαν για πάντα τη δισκέτα της παιδικής μου ηλικίας".

Είχε ανοίξει το θησαυρό του Κόκκινου Ράκαμ στη σελίδα 40. Σε μια μεγάλη κεντρική εικόνα, ο Τεν τεν με στολή δύτη, πλησίαζε περπατώντας στο βυθό της θάλασσας το εντυπωσιακό κουφάρι του βυθισμένου "Μονόκερου'.

"Κοίτα τι καλά" είπε επίσημα. "Αυτή η εικόνα σημάδεψε τη ζωή μου".


1 σχόλιο:

  1. Hi! Im Fran, a spanish male fashion blogger.Maybe you like my style and want to follow me.

    http://www.showroomdegarde.blogspot.com.es/2012/11/gentleman-in-b.html

    twitter: @showroomdegarde
    facebook: showroomdegarde

    ΑπάντησηΔιαγραφή