Ονομαζόταν "Dei Gloria" και ήταν μπρίκι. Είχε φύγει από την Αβάνα την πρώτη Ιανουαρίου του 1767, με πλήρωμα 29 ατόμων και δύο ταξιδιώτες. Στο δελτίο φόρτωσης είχε δηλωθεί βαμβάκι, καπνός και ζάχαρη, με προορισμό το λιμάνι της Βαλένθια. Αν κι επισήμως ανήκε σ' ένα εφοπλιστή ονόματι Λουίς Φορνέτ Παλάου, το "Dei Gloria" ήταν ιδιοκτησία της Εταιρίας του Ιησού. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα. αυτός ο Φορνέτ Παλάου ήταν πρόσωπο που χρησιμοποιούσαν ως βιτρίνα οι ιησουίτες, οι οποίοι μέσω αυτού διηύθυναν έναν εμπορικό στολίσκο για να εξασφαλίζουν την διακίνηση ατόμων και το εμπόριο που η Εταιρία, πολύ ισχυρή τότε, διατηρούσε με τις ιεραποστολές της και τις προσηλυτισμένες περιοχές, και γενικώς τα συμφέροντά της στις αποικίες. Το  "Dei Gloria"  ήταν το καλύτερο πλοίο εκείνου του στόλου, το πιο γρήγορο και το καλύτερα εξοπλισμένο για δρομολόγια που απειλούνταν από τους Εγγλέζους και τους Αλγερινούς πειρατές. Το κυβερνούσε ένας έμπιστος καπετάνιος ονόματι Χουάν Βαουτίστα Ελεθκάνο από τη Βισκέα, έμπειρος, φιλικά διεκείμενος προς τους ιησουίτες, ο αδελφός του μάλιστα, ο πατέρας Σαλβαδόρ Ελεθκάνο, ήταν ένας από τους κύριους βοηθούς του αρχηγού του τάγματος στη Ρώμη. 

Αφού ταλαιπωρήθηκε τις πρώτες μέρες από έναν αντίθετο ανατολικό άνεμο, το μπρίκι κατόπιν συνάντησε δυνατούς ανέμους που το βοήθησαν να διασχίσει τον Ατλαντικό. Ο άνεμος δρόσισε στα νοτιοδυτικά των Αζόρων και μετατράπηκε σταδιακά σε καταιγίδα, που προκάλεσε ζημιές στα ξάρτια και ανάγκασε τις αντλίες να δουλεύουν ασταμάτητα. Με αυτές τις συνθήκες, το "Dei Gloria" έφτασε στον τριακοστό πέμπτο παράλληλο και συνέχισε την πορεία του χωρίς άλλα απρόοπτα προς ανατολάς. Μετά έκανε μια στροφή προς τον κόλπο του Κάδιξ, για να προφυλαχτεί από τους λεβάντηδες του Στενού, και, χωρίς να πιάσει σεκανένα λιμάνι, βρέθηκε από την άλλη πλευρά του Γιβραλτάρ στις 2 Φεβρουαρίου. Την επομένη έστριψε στο ακρωτήριο Γάτα, πλέοντας προς τα βόρεια και κοντά στην ακτή.

Απ' αυτό το σημείο τα πράγματα άρχισαν να περιπλέκονται. Το απόγευμα της 3ης Φεβρουαρίου φάνηκε ένα πανί στην πρύμνη του μπρικιού. Πηγαινε γρήγορα, επωφελούμενο του νοτιοδυτικού ανέμου, και σύντομα είδαν ότι ήταν μια μπελού, ένα τρικάταρτο ιστιοφόρο με λατίνια, με τριγωνικά πανιά, που τους πλησίαζε. Ο καπετάνιος Ελεθκάνο κράτησε την πορεία του "Dei Gloria", που έπλεε με το φλόκο και τα πανιά χαμηλά. Όταν όμως η μπελού βρέθηκε σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη του ενός μιλίου, παρατήρησε κάτι ύποπτο στη συμπεριφορά της, γι' αυτό και λάσκαρε τα πανιά. Εκείνη τη στιγμή το άλλο πλοίο κατέβασε την ισπανική σημαία και συνέχισε το κυνήγι, χωρίς να κρύβει πια ότι ήταν πειρατικό.  Ήταν ένα αλγερινό πλοίο, κάτι συνηθισμένο σ' εκείνα τα μέρη, το οποίο που και που άλλαζε σημαία και χρησιμοποιούσε το Γιβραλτάρ για βάση. Όπως έγινε γνωστό αργότερα, τ' όνομά του ήταν "Chergui*" [*Μαροκινή λέξη, που σημαίνει "σιρόκος"] και το κυβερνούσε ένας παλιός αξιωματικός του Βρετανικού Ναυαρχείου, ένας κάποιος Σλάιν, γνωστός επίσης και ως Μίθεν ή Μιθίαν.

Σ' εκείνα τα νερά το πειρατικό είχε ένα τριπλό πλεονέκτημα. Κατ' αρχάς πήγαινε πιο γρήγορα από το μπρίκι, που οι αβαρίες που είχε υποστεί στα ξάρτια μείωναν την ταχύτητά του. Επίσης έπλεε με τον άνεμο ευνοϊκό, παραβιάζοντας το προσήνεμο της λείας του για να μπει μεταξύ αυτής και της ακτής. Αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι επρόκειτο για ένα πολεμικό πλοίο μεγαλύτερης χωρητικότητας από το " Dei Gloria", μ' ένα πολυάριθμο, ετοιμοπόλεμο πλήρωμα και τουλάχιστον δώδεκα κανόνια, έναντι των δέκα του μπρικιού, που ήταν μικρότερου διαμετρήματος και που επιπλέον τα χειρίζονταν άνθρωποι του εμπορικού ναυτικού. Παρ' όλα αυτά, τα άνισο κυνήγι κράτησε όλη την υπόλοιπη μέρα και όλη τη νύχτα. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, μην μπορώντας να ζητήσει καταφύγιο στην Άγιλας, καθώς το "Chergui" του έκοβε αυτήν την πορεία, ο καπετάνιος του "Dei Gloria" επιχείρησε να πλησιάσει στο Μαθαρρόν ή στην Καρθαγένη, αναζητώντας την προστασία των πυροβόλων των οχυρών τους, ή να πετύχει κάποιο ισπανικό πολέμικό πλοίο που θα τον βοηθούσε. Το βέβαιο όμως έιναι ότι, κατά τα ξημέρωμα, το μπρίκι είχε χάσει ένα αρμπουρέτο, είχε το πειρατικό πίσω του και δεν του έμεναν άλλες επιλογές από το να υποστείλει τη σημαία ή να αρχίσει τη μάχη.

Ο καπετάνιος Ελεθκάνο ήταν σκληρός ναυτικός. Αντί ν' αμπαρωθεί, το "Dei Gloria" άνοιξε πυρ όταν το πειρατικό βρέθηκε στο βεληνεκές του. Η μονομαχία των πυροβόλων έλαβε χώρα λίγα μίλια νοτιοδυτικά του ακρωτηρίου Τινιόσο. Υπήρξε σύντομη και βίαιη, σχεδόν ακροκέραιο με ακροκέραιο, και το πλήρωμα του μπρικιού, παρ' ότι δεν αποτελούνταν από πολεμιστές, έδωσε αποφασισμένα τη μάχη. Μία επιτυχημένη βολή προκάλεσε πυρκαγιά στο "Chergui". Το "Dei Gloria" όμως είχε χάσει το τουρκέτο, και το πειρατικό επιχείρησε να το πλευρίσει. Τα κανόνια του προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στο μπρίκι, το οποίο, με πολλούς νεκρούς και τραυματίες, έμπαζε νερά. Εκείνη τη στιγμή, από μια τυχαιότητα από αυτές που συμβαίνουν στη θάλασσα, η πυρκαγιά στο "Chergui" προκάλεσε έκρηξη, κι έτσι το πειρατικό, που ήταν σχεδόν κολλημένο στη λεία του και με τους άντρες του έτοιμους να σαλτάρουν, πήρε φωτιά απ' άκρη σ' άκρη. Η έκρηξη σκότωσε όλο το πλήρωμα και γκρέμισε και το άλλο κατάρτι του μπρικιού, επιταχύνοντας τη βύθισή του. Κι ενώ ακόμα κάπνιζαν ακόμα πάνω στη θάλασσα τα υπολείμματα του πειρατικού, το 'Dei Gloria" πήγε στον πάτο σαν πέτρα.